Adam Olaf Gibowski / www.kulturaupodstaw.pl / 2017

„Sprawczynią sukcesu była dyrygentka Anna Duczmal-Mróz.

W osobowości muzycznej Anny Duczmal coraz częściej zauważam imponującą wszechstronność, która przynosi naprawdę wspaniałe owoce. Dyrygentka lubi dbać o szczegóły, powodzenie formy makro uzależnia od niuansów. To czuć, szczególnie w tych niełatwych frazach, gdzie gwałtownie zmienia się rytm, artystka jest bardzo czujna, a przy tym potrafi zadbać o właściwe rubato. Ten niełatwy egzamin Anna Duczmal-Mróz zdała z wyróżnieniem. Na tak wysoką ocenę dyrygentka zasłużyła sobie przede wszystkim zbudowaniem właściwej i nieprzegadanej dramaturgii ostatniej części utworu. Można nie mieć większego pomysłu na trzy pierwsze części I Symfonii Mahlera, najwyżej publiczność zacznie się wiercić. Jednak ruch w odwrotną stronę, zawsze skończy się fiaskiem. Ostatnia część symfonii jest szeroko rozbudowanym finałem – pełnym dramatyzmu, zawierającego reminiscencje z części pierwszej. To głęboko rozbudowane ogniwo dąży do podsumowań, sporo w nim zwodniczych kadencji i zaskakujących zwrotów muzycznej dramaturgii. Stąd też wyrazista i konsekwentnie realizowana wizja, którą Anna Duczmal-Mróz zbudowała w oparciu o grę kontrastów, przyniosła bardzo satysfakcjonujące rezultaty. Brawo, obyśmy doczekali się płyty z tego wykonania!”

Categorised in: Bez kategorii

This post was written by admadmin